Sayın Seçer! Lütfen Nazlı’nın Anne ve Kardeşlerine Sahip Çıkın!

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Karınlarını doyurmak için aşağıya inmiş gözlerim etrafta onları arıyordu.

O an merdivenin altından bebek sesine benzeyen garip sesler geldiğini duydum. Başlangıçta bu garip sese bir anlam verememiştim.

Sese doğru gittim. O an anne ile göz göze gelmiştik. Gördüğüm manzara karşısında şaşkınlıktan orada öylece donakalmıştım.

Beklenen doğum nihayet sabaha karşı gerçekleşmiş taşıdığı o ağır yükten 10 yavru doğurarak kurtulmuştu.

Zira epey zamandır bu sancılı doğum bekleniyordu.

Bir an ne yapacağımı bilemedim.  Sonra koşa koşa yukarıya eve çıktım. Akşam üzeri almış olduğum tavuktan bir parça kalmıştı. Hemen tekrar indim aşağıya…

Tavuk, mama, süt ve sudan hazırladığım menüyü hemen annenin önüne bıraktım. Teşekkür edercesine biraz mahcup biraz da sıkılgan beni şöyle bir süzdü. Sonra yemeği yemek yerine bir anne refleksiyle belki benden korumak adına yavrularını kolları arasına alarak, tam bir anne refleksiyle yavrularının üzerindeki doğum zarını yalıyor, yalarken de bir anne hassasiyetiyle onlara zarar vermemeye çalışıyordu.

Gerçek bir annenin evlatlarına olan o büyük refleksinin tıpa tıp aynısıydı. Bir an anneleri tarafından çöpe terkedilen bebekler geldi aklıma.

Sorsan hayvan derler bunlara… Acaba kim daha hayvan? Kim daha aşağılık? Kim daha insafsız?

Kimden mi bahsediyorum.

Yayla evimizin bu yaz ki misafiri nereden geldiğini kim tarafından bırakıldığını bilmediğimiz sokak köpeği Sürme’den bahsediyorum.

Sürme, iri siyah gözlü dişi sokak köpeğimiz.  Bir önceki doğumdan kalan tek yavru, evimizin ve bizim çocukların bu yaz ki neşesi Nazlı’nın annesi.

Nazlı, Sürme’nin bir önceki doğumdan kalan 3 aylık yavrusu.  Galiba biraz nazlı birazda cilveli olmasındandı bu adı ona koymamızın sebebi.

Sürme’nin gözleri biraz endişeli bir bekleyiş içinde sanki yavrularımla kışı nasıl geçiririm onları nasıl büyütürüm derdindeydi sanki.

Tabi bizim içinde dertti doğum sonrası Sürme ve yeni doğacak yavrularının akıbeti. Zira onlar için Ayvagediği’nin iklimi, kışı sert bir o kadarda çileliydi yaşama tutunabilmek için.

Ve üstüne üstlük birde beklenen yaşayacakları açlık… Allah kimseyi açlıkla terbiye etmesin.

Ancak hayata tutunabilmek için elzemdi aç kalmamak…

Her hafta sonu onlarla birlikte olmak onları yaklaşık 7-8 sokak kedisiyle doyurmak için sevinçle gittiğim yayladan bir hüzün ve bir endişeyle döndüm Mersin’e…

Sanki Mersin’e dönerken arkamdan öylece bakan Sürme ve Nazlı’da endişeliydi  terk edip gidişime bakarken. Sanki bizi niçin terk ediyorsun, aç ve kimsesiz bırakıyorsun dercesine.

Buradan vicdanlı, hayvansever ve bu konuda hassas biri olduğunu düşündüğüm Sayın  Seçer’e sesleniyorum.

Barınaklarda sokak köpeklerine nasıl davranılıyor bilemiyorum. Ancak bu konuda hassas olduğunuzu umarak belediyenin talep hattı 185’e bildirim yaptığımı ifade ederken Sürme ve yavrularına mutlu olacaklarını umarak kapınızı açmanızı rica ediyorum.

Birçok anneye göre gerçek bir anne gibi yürekli bu dilsiz canları Nazlı, annesi Sürme ve kardeşlerini Ayvagediği’nin kışı sert ve tehlikeli ikliminden çekip alalım, ölümlerine izin vermeyelim.

Çünkü onlar Allah’ın bizlere emaneti.