AÇIN KAFESLERİ…

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Feridun İPEKÇİ / Eğitimci / Şair

Bizler her sabah,

Kuş sesleriyle uyanırdık çocuklar

İlk onları görürdük, penceremizden

Ya bir erik yada bir gül dalında

Dans ederken.

Adları Ahmet, Mehmet değildi elbet

Kalem de tutmuyordu elleri

Olsun ne çıkar

Onlar bizim ilk öğretmenlerimizdi çocuklar.

İlk onların kanatlarına bıraktık minicik kalplerimizi

Onlar gibi olmayı düşledik hep.

İlk onlarla vardık özgürlüğün tadına

Rüyalarımızda uçup her gece.

Göklere bilinmeyene merakımız,

İlk onlarla kıpırdadı içimizde.

Onlarla sevdik yeşili, maviyi, özgürlüğü…

Ve sonunda başa geldi korkulan

Ne ağaç bıraktık kesmedik,

Ne yakmadık orman.

Yetmedi,

Kirlettik gökyüzünü duman duman.

Sandık ki yalnızca bizimdi dünya

Kurudu gül, sustu bülbül, küstü kanarya.

Ve daha nicesi,

Çekip gittiler, biz insanlara inat

Kirlenmemiş bir vatan bulma ümidi ile

Kalanlarsa, bin pişman

Nereden bilecekler,

Bütün yeryüzü ve gökyüzü onlarınken

Bir kafese mahkum edilecekler.

Mutluymuşlar kafeslerinde

Tıpkı bizler gibi konuşuyorlarmış

YALAN!..

Olsa olsa özgürlük şarkılarıdır söyledikleri

Özlemdir denize, göğe, ormana

Eğer sitem değilse biz insanlardan yana.

İnanamayın, inanmayın çocuklar.

Sonunda ölüm olsa da,

Özgürce yaşamak en güzeli

Hadi açın kafesleri!

Öleceklerse eğer,

Bırakın KUŞLAR GİBİ ölsünler…